Voorzitter,

Het was een van de eerste raadsvergaderingen die ik – toen nog als ‘ambteloos burger’- bijwoonde. Voorjaar 2016. De Visbrug stond vol mensen. Het stadhuis puilde uit. De onrust was groot. Want de gemeente dreigde de Klepper te verkwanselen. Hoe anders is het vandaag voorzitter. Terwijl het college de Klepper weer te koop zet.

Wat maakt het verschil? Een gedegen set uitgangspunten om de Klepper in te richten met en voor de Oudewaterse bevolking. Dat wil zeggen: het behouden van de grote zaal om lief en leed daarin te kunnen delen, het verplaatsen van de bibliotheek om de loop weer naar de binnenstad te krijgen (en wellicht ook meer naar de bieb!), een open tafel met koffie en thee als warme huiskamer van de stad, en de gemeentelijke organisatie als vaste huurder om stabiliteit aan een exploitant te garanderen.

De ChristenUnie-SGP is van meet af aan voorstander geweest van het afstoten van vastgoed. We hebben veel te veel ruimten die nauwelijks gebruikt worden. Dat kunnen we als gemeente niet dragen. De ‘treintjes’ die volgen op dit spoor, namelijk Stadskantoor en Cultuurhuis, bevestigen die gedachte. Met dit besluit volgt dus niet alleen een huiskamer van de stad, maar ook een zorglocatie in het Stadskantoor en starterswoningen in het Cultuurhuis.

De ChristenUnie-SGP is trots op ons maatschappelijk kapitaal, de vele vrijwilligers, de betrokken ondernemers, de warme verenigingen. Nu is dit stuk vooral nog ambtelijke taal. Ik wil de wethouder, en zijn opvolger, uitdagen om dit stuk ook echt van Oudewater te laten worden. Zoals we dat kennen van het zwembad, of Abrona! Wil het college dit toezeggen.

Wat de ChristenUnie-SGP gaan we aan de slag, het wordt hoog tijd!