Voorzitter, 
Het gebeurt maar weinig dat ik beleidsstukken met zoveel instemming lees. Dat komt omdat het raakt aan het wezen van onze stad. Wie wij zijn met elkaar. Het raakt aan het samen leven als inwoners. Als buurtgenoten. Als stadsgenoten. Dat wezen komt op zoveel plekken tot uiting, maar wel het meest waar de ander geholpen wordt. Waar omgezien wordt naar elkaar. Waar barmhartigheid wordt bewezen. Niet om er zelf beter van te worden, maar om die ander te zien, die ander te bouwen, die ander van dienst te zijn. Dat is overigens diametraal anders dan onze samenleving vindt. Geen egoïsme, zelfzucht, ‘als ik het maar goed heb’. Maar dat terzijde. 

Het sociaal akkoord is even breed als veelzijdig. En als je het zo doorneemt sta je er ook weer bij stil hoeveel er gebeurt in onze stad. Ook: hoeveel gebrokenheid er nog is. Of het nu ouderen, vluchtelingen, mensen met afstand tot de arbeidsmarkt, mensen met een beperking, lichamelijk of psychisch betreft, mensen met schulden. Alles komt voorbij. Dat maakt het ook lastig om een gerichte aanpak te maken.

Begrijp me niet verkeerd: dit is geen kritiek. Maar wel een belangrijke kanttekening. Want als we alles doen doen we uiteindelijk niets. Alles we alles belangrijk vinden, kunnen we nergens op specificeren. Dat vind ik een uitdaging. Dat maakt ook dat er nu nog geen keuzes gemaakt worden, maar er straks bij de uitwerking wel harde keuzes gemaakt moeten worden. Ik wil daar nog reflectie op van het college. Hoe gaat dan gekozen worden?

Bij het startschot noemde ik 3 doelgroepen die in het bijzonder onze aandacht hebben. Mens in  eenzaamheid, het hoge drank en drugs gebruik en psychische problematiek onder onze jongeren. Gelukkig zie ik al deze zaken terug komen in het sociaal akkoord. Ik wil dus ook een lans breken deze hoog te prioriteren in de uitvoeringsagenda.

Ik heb met veel graagte meegerekend op 2 amendementen van groepen mensen die niet of minder terug komen in het stuk: mensen met een beperking, lichamelijk of psychisch, en dementerenden. Zij horen er ook bij! Fijn dat dat nog toegevoegd kan worden.

Ik rond af met de uitwerking. Die gaat nu van start. Daar wil ik benadrukken dat de zorgvrager centraal moet staan. En dat integraler wordt gewerkt: dat iedereen de doelen scherp heeft. Dat vraagt ook echt wat van de organisaties. Dat betekent soms; de concurrent de ruimte geven. Maar vooral: elkaar kennen, spreken, van elkaar leren, opbouwen. Dat wil ik echt terug zien in de uitwerkingsnotitie. Dat vraagt ook regie. Van het college. Van ons sociaal domein. Ik neem aan dat ik daar geen motie voor hoef te maken.

Verder wil ik de ambtelijke ondersteuning nogmaals danken voor het mooie stuk wat er ligt. Ik zie uit naar de uitwerking.